200 jaar onafhankelijkheid van La Paz

Inti en Bauke leren elke dag een woordje Spaans, zij kennen al de volgende woorden: si, no, gracias en ciao. Gelukkig kunnen kinderen spelen zonder woorden, want Bauke en Inti hebben al heel wat afgespeeld met de kinderen van iedereen die we bezoeken. Met gebarentaal komen ze ook een heel eind.

Vandaag hebben we prachtige dansen gezien die ter ere van de onafhankelijkheid van La Paz (hoofdstad Bolivia) werden opgevoerd. We huurden stoelen aan de kant van de weg en zagen de prachtigste kostuums aan ons voorbij trekken. Grote groepen, met name de indiaanse mensen uit de hoogvlakte met hun typische kleding van brede rokken en bolhoedje, dansten in eenzelfde ritme op de muziek van de band. Bauke vroeg zich af hoe die hoedjes nu op hun hoofd bleven zitten zonder te vallen.

Een papaya, een grote tros banaantjes, 25 sinaasappels en een pers om ze uit te persen. Dat was de oogst van ons bezoek aan de lokale markt. Ik hou van markten, ik vind het heerlijk om er rond te lopen en te kijken wat er allemaal verkocht wordt. Zo zagen we vandaag een kraam waar grote zakken macaroni naast de zakken hondebrokken en kippenvoer stond. Toen we in Santa Cruz woonden, haalden we altijd tassen vol fruit op deze markt. Heerlijk. Ook de zakken met cocabladeren waren er natuurlijk volop te vinden. De mensen hier kauwen deze cocabladeren om te voorkomen dat ze moe worden of dorst krijgen. Dit gebruik is een eeuwenoude traditie. Dat er ook cocaine van wordt gemaakt, dat is een ander verhaal.

We vroegen steeds aan Bauke of hij al iets of iemand herkende, winkels waar we altijd kwamen of mensen die we veel zagen. Hij zei steeds van niet totdat we het terras opliepen van ons huis waar we bijna al die tijd hebben gewoond. "Dit herken ik!!", zei hij blij. Degenen die het huis hadden gekocht hadden alles veranderd. Het was veel moderner en lichter geworden waardoor het niet meer voelde als ons huis. Het terras en de tuin waren nog wel bijna hetzelfde, ook de bananenbomen en de druif die ik had geplant, stonden er nog.

We voelen ons hier alweer aardig thuis, het weer is heerlijk, het is ontzettend leuk om iedereen te zien en te spreken. Vandaag kwamen we zelfs een oude bekende tegen op straat. Morgen gaan we drie dagen naar Samaipata, het dorpje in de bergen waar we altijd heen gingen om een weekend uit de stad te ontsnappen.

Ciao,

Michel, Sophie, Bauke en Inti