Daar ligt de boot, de lucht erachter is dreigend

Eerst met veel moeite in een klein bootje

Net op de boot, eenmaal op zee, steekt de storm op

Voor ons huisje is een heerlijke hangmat

Het bootje waar we de rivier mee op gaan

We maken een mooie wandeltocht met onze gids

De nachtwaker van het hotel vangt krabben

We krijgen een bootje, gemaakt door de nachtwaker

Michel gaat nog een keer walvissen spotten

En dan met het kleine bootje naar de grote boot

De staart van de walvis is nog net in zicht

Elke ochtend een heerlijk Braziliaans ontbijt

onze gids laat ons interessante plaatsen zien:

's-Avonds oefent de band dida gewoon op straat

een miko aapje steekt zijn tong naar ons uit

Walvis in zicht!!!

Door: Sophie en Michel

Blijf op de hoogte en volg Sophie

12 Augustus 2009 | Brazilië, Brasilia

Daar gingen we dan, op walvissenjacht. Met de camera dan, wel te verstaan. Vanwege het slechte weer op dinsdag hadden we toen alleen de voorlichtingsfilm gezien en de uitleg over het walvisbeschermingsprogramma van dit instituut. Daarna kwam de kapitein van het schip ons melden dat vanwege de harde wind het niet veilig genoeg was om uit te varen. Dus woensdag weer ons melden op dezelfde plek. Het begon te regenen tijdens het wachten, dus we zagen de bui al weer hangen. Maar nee, toen de kapitein kwam brak de zon door, dus we konden gaan. Op het strand allemaal onze reddingsvesten aan, de golven in waden naar de kleine houten boot, die ons naar het grotere schip toebracht. Door de golven is het al een hele toer om aan boord te komen. Het spektakel was begonnen. We waren echter nog niet onderweg of de wind draaide en de golven werden hoger en hoger. En dat terwijl we nog door de branding heen moesten waar de baai bij de oceaan komt. Op een gegeven moment zagen we de kapitein in de uitkijk voorop bijna recht boven ons staan als we tegen de golf op klommen. Het bootje werd zo toch wel erg klein met die grote golven. Na een half uur werd het sein gegeven om terug te gaan, omdat je met die hoge golven toch de walvis niet goed zou kunnen zien. Inmiddels hingen er al meerdere mensen met hun zwarte plastic zakje over de reling. Onderweg terug zagen we toch nog opeens een stoomkolom de lucht inkomen: een walvis in zicht. We zagen één keertje de walvis bovenkomen, de rugvin en daarna dook die onder om niet meer te verschijnen. Vanwege deze enorme teleurstelling kreeg iedereen of zijn geld terug of mocht nog een keer mee. Deze organisatie biedt 100% succesgarantie om een walvis te zien.

Lazy Sunday afternoon

Ik (Michel) had op zaterdagavond op internet gezien dat er zondag slecht surfweer voorspeld was, dus ideaal walvisspotweer. Dus stond ik klaar om weer buitengaats te gaan. Sophie en de jongens bleven in de Pousada, omdat Bauke het niet weer zag zitten om zijn maag aan de golven bloot te stellen. Inti had die hoge golven ook wel erg indrukwekkend gevonden. We waren een half uurtje buitengaats toen de kapitein de stoompluim zag van de walvissen: dat is de hete adem die ze uitstoten die condenseert aan de vochtige lucht. Zo kun je ze vanaf een km ver al zien. We zagen 2 walvissen onderduiken: een stukje rug en een rugvin en weg waren ze. De boot er achteraan en zo ging dat een half uur door. Gelukkig zagen we ook nog een keer de staart. Wat een gigantische beesten zijn dat, erg indrukwekkend. Maar helaas, het blijft de natuur: op deze luie zondagmiddag hadden de heren/dames geen zin om hun kunstjes te vertonen, dus geen driedubbele flipflap, salto’s of tikkertje spelen met de dolfijnen. Dus met het gevoel om weer een keer mee te willen, werden we op het strand afgezet. Magnifiek wat een dieren, waar er nog 8000 van rondzwemmen bij Brazilië.

Tokkelen in het mangrovebos

Een kilometer hier vandaan komt er een riviertje uit in de zee. Daar zijn we met een klein bootje in gevaren om het mangrovebos te bezoeken. Erg gaaf, met overal kleine holletjes met grote krabben erin. Het getij zorgt ervoor dat met vloed de zee een km diep landinwaarts komt, dus toen we op de terugweg even gingen kajakken moesten we moeite doen om richting de zee te komen: wat een omgekeerde wereld! Ik (Michel) heb ook even mijn hoogtevrees getrotseerd door met een kabelbaan vanaf de palmtoppen over de brede rivier heen te scheren, kicken.

Ritmische klanken in Salvador da Bahia

Gisterenavond genoten van de Bahiaanse percussieband Banda Dida, een meidengroep die elke dinsdagavond op de straat oefent. Kicken op de Braziliaanse ritmes, dus we hadden onze eigen zomerfeesten in Braziliaanse sferen. Daarna op het centrale plein staan swingen bij een reggaebandje met een lekkere caipirinha. Nu nog 2 daagjes genieten van onze hangmat onder de palmbomen en het zwembad/strand voor de deur en dan vliegen we via Parijs weer terug naar Schipluiden om daar de laatste avond van de zomerfeesten mee te maken. Veel plezier allemaal, waar jullie ook zitten!

12 Augustus 2009 - 17:50

Luuk, Jesse & Ouwelu:

Indrukwekkend moet dat zijn. Ik heb uiteindelijk nooit een walvis van zo dichtbij gezien, misschien Bob wel als kind. Jeetje is het al bijna voorbij jullie vakantie. Voor jullie is het vast heel snel gegaan, wij vinden het trouwens wel lang duren hoor. De nachten worden al afgeteld tot wanneer jullie thuis zijn (er is nog net geen aftelkalender). Geniet er nog heel erg veel van, nog even en het werk en de school roepen weer. Liefs van ons allemaal.

12 Augustus 2009 - 18:59

Tante Map:

Met veel plezier de verslagen van jullie vakantie gelezen. Ook voor Bauke en Inti een vakantie om nooit meer te vergeten. Ik wens jullie een voorspoedige vlucht en tot ziens tanta Map